Brookings (25 april)

Zaterdag 25 april 2015

Wauw, wat een lekker bed vannacht. Allebei worden we helemaal uitgerust wakker van zonneschijn door de gordijnen. Yes! Als we gedoucht zijn lopen we het strand op, maken we een paar (of waren het er weer tientallen?) foto’s en genieten we van de zon. We willen op tijd weg dus maken geen ontbijt; het motel biedt koffie met donuts aan, dus we doen even ongezond maar makkelijk. Met maagzuur en alles rijden we rond 9.30 AM de parking lot af, zo de 101 op. Bye Deane’s Oceanview Lodge!

Voor vandaag hebben we een paar scenic points en places to see, maar al snel blijkt dat het grootste deel van de route één groot scenic gebeuren is. Ik ben geneigd elke halve kilometer langs de weg te parkeren om het uitzicht te gaan bewonderen, maar dan komen we nooit in Brookings. We nemen bij Coos Bay, 75 miles verder, de afslag richting Cape Arego State Park. Even helemaal van de 101 af, om Sunset Bay, Shore Acres en Cape Arago te kunnen zien. Die laatste is fantastisch: een uitkijkpunt over een prachtig stuk kliffen, rotsen, sea stacks, met in de verte als je mazzel hebt een dolfijn of walvis. Er zit een stel vriendelijke ouwe bazen, verrekijker en dure camera’s in de aanslag, some serieus whale watching te doen, want klaarblijkelijk komen deze beestjes zo rond april en mei langs dit stuk kust gezwommen. We staren even met ze mee, maar zonder verrekijker is een goeie golf lastig te onderscheiden van een walvis. Of zien we toch in de verte..

We smeren die middag onze broodjes op de kofferbak, en proberen de vaart er een beetje in te houden. Onze airbnb van vandaag belooft op de foto’s namelijk veel goeds, dus daar willen we niet te laat aankomen. We komen langs Cape Sebastian, een van de vele scenic borders, die, what’s in a name, toch weer heel bijzonder is. Geen ziel te bekennen, maar op het hoogste punt rondom heel groots uitzicht over bos en zee. Tegen 5 PM komen we aan bij Mary (onze airbnb host) in Brookings, een kustplaatsje vlakbij de state border van California. We worden weer geweldig welkom geheten, en Mary helpt na de gebruikelijke ‘wie ben je, waar kom je vandaan, waar gaat de reis naar toe’ chit chat ons heel handig met de planning van morgen. Ondertussen staan we in een soort van atrium, een hele grote, warme ruimte middenin het huis met een glazen dak, schuifpuien en mooie tropische planten binnen. Een inside garden, erg tof.

Na wat praktische zaken geregeld te hebben (ijs voor de koelbox in de auto, wasje draaien) stoppen we een warme trui, kip, brood, rauwkost en cola in onze backpack en beginnen aan de trappen naar ons privé strandje. Idyllisch is zomaar een woord wat bij ons opkomt als we beneden zijn. Je zal hier maar wonen! We eten met veel smaak onze simpele maaltijd, wassen onze handen in de zee en filosoferen over een eigen strandhuisje. We moeten uiteindelijk echt terug de trappen weer op omdat we het te koud krijgen, maar oh wat is het leuk hier. Boven gekomen vouwen we de was, chillen nog even in het atrium en gaan vooral vroeg naar bed.

Morgen naar the sunshine state! En… naar de Redwoods!