Port Angeles (18-19 april)

Zaterdag 18 april 2015

Ook vandaag hebben we lekker uitgeslapen, 6.30 AM zijn we up and running. Eigenlijk is het best fijn dat vroege opstaan, want de dagen duren op deze manier wat langer voor ons gevoel. Rond de klok van acht gaan we Trader Joe’s, een tip van onze host Julius. We halen wat boodschappen en eten in ons huisje een ontbijt. Rustig aan pakken we onze spullen, nemen afscheid van Julius en gaan op weg naar Port Angeles. Onderweg rijden we langs het huis waar Kurt Cobain een groot deel van zijn jeugd doorbracht. Erg mooie buurt, en ook het huis is van de weg af gezien niet verkeerd. Dat de man zulke rauwe grunge besloot te maken is niet dankzij een jeugd in een slechte achterbuurt.

Via de I-5 rijden we in een half uurtje naar Edmonds, waar de ferry gaat naar Kingston. Per ongeluk rijd ik de langs de rij voor de pont wachtende auto’s, en besluit ergens tussen te voegen wanneer de kans zich voordoet. Logischerwijs wordt deze actie niet erg sportief opgevat door mijn achterliggers in de rij. Er klinkt getoeter. Na anderhalf uur wachten kunnen we de pont op. Snel stappen we uit de auto en bewegen ons naar het zonnedek, waar we prachtig uitzicht hebben over de baai. Er staat een straf windje, maar we vermaken ons het half uurtje oversteken erg goed daar.

In Kingston aangekomen rijden we vlot naar Port Angeles, in ongeveer een uurtje. We zijn vergeten het adres van de Walmart te noteren, maar met enig improvisatiekunst (en een klein beetje vloeken) vinden we de beruchte supermarkt. We gaan verwachtingsvol naar binnen, maar het enige schokkende wat we zien zijn Walmart scootmobiel karretjes waar de minder mobiele Amerikaan boodschappen in doet. Ja, er is een giga foodcourt waar je makkelijk aan je ADH calorietjes kan komen, maar er is ook een mooie groenteafdeling en de medewerkers zijn ontzettend behulpzaam. We kopen onder andere een grote koelbox (met aftapkraantje, voor als het ijs gesmolten is) en komen vrolijk naar buiten met een karretje vol.

Binnen een kwartiertje zijn we bij Mark& Gail, ons tweede airbnb adres. Gail is toevallig op dit moment in Nederland (lang verhaal, Duits kleinkind bezoeken) en Mark ontvangt ons met open armen. Een hele vriendelijke, goedlachse Amerikaan die het prima voor elkaar heeft. Een ontzettende lap grond met een prachtig huis, fantastisch uitzicht, zwembad, hottub, een halve dierentuin en ergens verstopt een tennisbaan. Overal om je heen is het groen en vredig. Mark vertelt ons dat het hier met dit weer (zonnig, windstil) hemels is, maar het eigenlijk meestal grijs en nat is, en dus minder romantisch dan wij denken. Mark& Gail kochten dit huis ooit in de herfst, en kwamen er pas maanden later achter dat het dit panoramische uitzicht heeft wat wij vandaag kunnen zien. Kortom, we’re blessed met dit hele mooie weer.

Bert, een dierenverzorgster die hier inwoont zolang Gail afwezig is, laat ons the farm zien: schapen met lammetjes, kippen, lama’s, paarden, shetlanders, geitjes.. Een echte beestenboel, want er lopen over het erf ook minimaal 6 honden rond. Rudy, de meest sociale, is dol op fetch the stick, en Bas en Rudy zijn binnen korte tijd beste maatjes. Ook ‘s avonds in de hottub weet ie ons te vinden, en blijven wij braaf stokken, ballen, rubberen eendjes en nog veel meer weggooien voor die malle hond.

Nadat we een simpel avondmaal in elkaar geflanst hebben genieten we met bord op schoot van het uitzicht op het zonnedek. We besluiten nog iets te gaan ondernemen, en pakken de auto naar de haven van Port Angeles. Hier eten we een ijsje, aangeraden door Mark, bij Dairy Queen. Ook hier valt onze mond open van de grootte van de porties: het kleinste maatje (‘mini’) is alsnog een goeie bak ijs. Hierna rijden we ruim een uur willekeurig door het stadje, en komen zo mooie huizen en echte -uit de film- Amerikaanse lanen en brede straten tegen. Eigenlijk hebben we nergens nog een ‘smalle’ (lees; Nederlandse afmetingen) straat gezien. Alles is hier groot! Ook de auto’s die we zien, de huizen, het is ongelofelijk hoe ruim de Amerikanen hier leven. We rijden ook een echte hillbilly redneck ‘straat’ in (meer een doodlopend laantje, met nauwelijks verharde weg) waar we onze ogen uitkijken naar de veranda’s met troep, kapotte auto’s onder het mos, en andere tekenen van flinke armoe en ellende. Bas maakt af en toe als een ramptoerist stiekem foto’s. Aan het eind van het weggetje voelen we ons zo unheimisch dat we snel omkeren en terugrijden met een vaartje. Helden zijn we;)

Bij terugkomst kletsen we wat met Mark en Bert en trekken onze badkleding aan voor de hottub. Het wordt inmiddels donker, dus het is echt genieten in het bubbelbad met alle sterren boven ons. Net als we er eruit willen gaan komt Meggy, een studente uit Florida, erbij zitten dus kletsen we wat over verschillen tussen oost- en westkust, en Seattle, waar ze nu woont. Om 10.30PM liggen we in bed en slapen we onmiddelijk.

Zondag 19 april 2015

Ja hoor, om 6 AM gaan  de luikjes weer open. De jetlag zit er nog een beetje in. Geen probleem, we gaan douchen en staan om 7.15 AM met Mark in de keuken koffie/ thee te drinken. Alle honden zijn ook wakker, en krijgen bijna te eten, dus het is een gezellige boel. Rond acht uur vertrekken we naar het "Chestnut Cottage restaurant"  voor een ontbijt: in Engelse stijl eten we benedict eggs en strawberry parfait. We besluiten te delen, en allebei is het heerlijk. Met gevulde maag rollen we naar buiten, en gaan op weg naar Hurricane Ridge.

We hebben alwéér mazzel vandaag: naast het stralende zonnige weer is ook de entree van het Olympic State Park dit weekend gratis, wat ons 25 bucks scheelt. Allright! In een half uurtje rijden we naar boven; elke bocht meer enthousiast wordend van alle schoonheid in onze omgeving. Er staan hertjes aan de kant te grazen: totaal niet bang voor ons of de auto. We staan dus even stil midden op de weg om dit bijzondere tafereel te volgen.

Boven aangekomen is het nog heerlijk rustig, en wandelen we in alle rust naar de top. Wat een stilte, natuur, schoonheid hier. De foto’s spreken voor zich. Bas en ik zijn allebei vaak genoeg visueel verwend met de Zwitserse Alpen, maar dit is op de een of andere manier van een ander kaliber. We kijken dankzij de strakke blauwe lucht zóver dat we zelfs Canada over het water zien liggen.

Nadat we terugkeren bij de auto, het is inmiddels 11.30AM, is het een stuk drukker op de parkeerplaats. We rijden nagenietend rustig naar beneden en zoeken de "Haggen", een supermarkt in Port Angeles waar we ijs gaan kopen voor in de koelbox. Aan de kassa worden we geholpen door een (alweer) ontzettend aardige dame, die oprecht geinteresseerd vraagt naar onze reisplannen. We kletsen wat weg, en we lopen weer met een glimlach naar buiten.

Rond 12.30 AM gaan we op weg naar Lake Crescent, en rijden we met veel plezier de route 101. Een glooiende, brede weg die ons voornamelijk door bos, langs rivieren en meren leidt. Prachtig, nu al. Bij Lake Crescent aangekomen stoppen we bij een viewing point, eten een broodje en maken foto’s. Het water is kraakhelder en het uitzicht alweer wonderschoon.

We rijden door naar Marymere Falls: hier lopen we een toffe loophike (een rondje dus) van circa 2,5 uur naar een best hoge waterval. Het bos waar we doorheen lopen lijkt op een tropisch regenwoud: de tegenstelling met de besneeuwde bergtoppen van deze morgen kon niet groter. Na de waterval gezien te hebben doen we spontaan een aangrenzende hike, en verdwalen. M’n GPS is ook lost, dus met een beetje mazzel lopen we een uurtje later tegen onze auto aan. Pfieuw.

Naast onze prima rental car staat inmiddels alweer zo’n kolossale pick-up truck, die ik nu maar eens op de foto neem. Het is niet normaal, de auto waarin de gemiddelde Amerikaan rijdt. Een gewone 5-deurs sedan is echt voor sukkels, pas als je met een trap je auto moet bestijgen hoor je erbij hier.

Bij aankomst op onze ranch staan de hondjes al te trappelen aan de deur. Bas, die toch niet bekend stond als dierenvriend, is net zo blij als de hondjes. Gezellig! We pakken een douche en gaan lekker onderuit op het terras. Laptop op schoot, reisblog schrijven ;)

Morgen naar Portland, het concert van Damien Rice zien!