Los Angeles (5, 6, 7 mei 2015)

Dinsdag 5 mei 2015

Vanmorgen breken we ons kamp weer af om koers te zetten naar Los Angeles. We beginnen inmiddels ervaren kampers te worden, en zijn rond 10 AM klaar voor de reis. Vandaag ook weer een aantal to see's op ons lijstje, want we gaan vandaag nogal wat missiestadjes 'Santa puntpunt' voorbij. Als eerst doen we een d-tour door Pismo Beach, een mooi stadje met veel kleurige huizen en veel palmbomen. Ook zorgen we dat we de scenic drive pakken tot Santa Barbara, waar we de Old Mission bezoeken. Een self guided tour door de parochie, waar tot op de dag van vandaag nog steeds franciscaanse broeders wonen. De Old Mission stamt uit de tijd dat de Spanjaarden landjepik deden bij de inheemse Indianen, en dat is ze aardig gelukt. Het is een boeiende toer, met een graveyard, een museum en uiteraard een giftshop aan het einde.

We besluiten hierna de haven van Santa Barbara te gaan bekijken, en rijden uiteindelijk een toeristische lange houten pier op met de auto, om vervolgens take-out food te halen (fish&chips en clam chowder). We eten dit op de pier en lopen daarna nog wat rond. Het zonnetje probeert door het wolkendek te breken: wat ziet alles er toch leuker uit als de zon mee doet!

We zitten inmiddels een uurtje onder Malibu, dus na een zeer diverse route door bergen, woestijn en oceaan, komen we dan in surfers paradise. Ontzettend gaaf om hier doorheen te rijden. Het is wat druk op de weg, maar ik probeer als chauffeur zo goed als het gaat om me heen te kijken. We doen de medley van 'Two and a half man' en fantaseren een beetje over hoe het moet zijn om hier te wonen. In één vloeiende lijn komen we bij Santa Monica, een stad aan LA gekleefd waar je vooral hele mooie brede zandstranden hebt. Hier slaan we de 405 North op; richting onze airbnb in Encino!

En dan rijd je opeens in LA. Jemig wat een gekkenhuis! Alleen maar gesjeesde filerijdende auto's op achtbaans snelwegen (16-baans met de andere kant meegerekend), kriskras rechts inhalend, en ga zo maar door. Ik moet me erg concentreren op het rijden en zie tureluurs als we aankomen. Overal verkeer! In elke (dooie) hoek zit een auto. Het is echt gekkenwerk. Dat mensen hier elke dag doorheen rijden voor werk is (voor nu) niet voor te stellen.

Gelukkig zit onze airbnb in het meest rustige straatje van LA (buitenwijk Encino), echt een verademing. Ook onze hosts, Meghan en José, zijn ontzettend lief en leuk. Prachtig huis, met 5G wifi! Jeej! Marcel slaapt vannacht op een luchtbed in onze kamer, en alles is al perfect in orde en klaargemaakt voor ons. We frissen ons op, doen de gebruikelijke chit chat, en krijgen een tip om in de buurt baby bag ribs te gaan eten. Ik denk even een klein stukje te gaan rijden, maar in LA is een klein stukje gewoon ruim een kwartier over de highway, alweer in de chaos. Het restaurant (Boneyard Bistro) maakt gelukkig alles goed: leuk publiek, lekker eten, gezellige ambiance. Rond 10 PM rijden we weg van de drukke Ventura Boulevard, op weg naar Mulholland Drive. Een veel beschreven, bezongen en gefilmde weg door de Hollywood Hills, waar je naast dure mooie huizen ook veel uitzichtspunten hebt over (de lichtjes van) de stad. Het is na vandaag best heftig om deze slingerweg door de bergen in het donker te rijden, maar gelukkig drink ik geen druppel alcohol en ben ik van de adrenaline uiterst scherp ;) Prachtige plekken om mijlenver over de stad uit te kijken, city of lights, heel erg tof.

Rond 11 PM zijn we thuis en slapen we alle drie binnen een half uurtje.

Woensdag 6 mei 2015

Vanmorgen even bijkomen van de lange rit gisteren: we doen rustig aan. Marcel pakt z'n spullen, die rijdt vandaag in één ruk door terug naar San Francisco, maar nu over de snelle interstate I-5. Tegen 11 AM zwaaien we Marcel uit en pakken zelf een uurtje later de auto naar Hollywood. Hier willen we de Walk of Fame en andere toeristische hotspots gaan bekijken. Het is altijd rush hour in LA begrepen we al van onze hosts, en inderdaad zijn de freeways (snelwegen) overvol. Soms lijkt het wel in beide richtingen één gigantisch parkeerterrein.

Na ruim een half uur nemen we de afslag de stad in, en daar komen we in nog meer chaos. De straten door vrijwel alle steden in Amerika zijn vaak twee- of driebaans, maar hier in downtown LA lijken er wel overal snelwegen te lopen, zo breed is alles. Op tijd voorsorteren dus. We vinden een particulier parkeerterreintje waar we voor 15 dollar de hele dag mogen staan. De parkeerwachter verwijst ons naar een loketje verderop, waar shabby ogende LA'ers proberen tickets te verkopen voor een bustour langs alle hotspots. Brave toeristen die we zijn kopen we gelijk, zonder teveel nadenken, twee kaartjes voor de eerst volgende rit. We zijn over een uurtje aan de beurt, dus adviseren ze ons gebruik te maken van de restroom in Starbucks aan de overkant en vooral wat te eten en te drinken. De toer kan namelijk ruim twee uur duren. Inmiddels daalt de sfeer van deze wijk in LA op ons neer: we voelen ons niet senang. Onveilig zelfs, maar dit durven we pas echt uit te spreken in de bus later. We steken dus ietwat krampachtig de straten over naar de Starbucks, denkende dat daar binnen de beschaving weer te vinden is. Niet dus, ook hier vol met halve zwervers, rare mensen en gasten waarvan je ruikt dat ze je portemonnee willen. Uiterst alert bewegen we ons richting toilet, en besluiten met z'n tweëen het mannentoilet binnen te gaan. Normaliter niet ons ding, maar dit lijkt opeens heel logisch. De ruimte is een vieze bedoening, maar in het vrouwentoilet blijkt een junk bezig te zijn dus we vinden het allang best. We bestellen voor het eerst tijdens onze hele reis een keer in een Starbucks, en dwingen verderop een tafeltje af, met onze rug naar de muur. Het lijkt wat surrealistisch, maar ondertussen genieten we wel van deze spanning en sensatie om ons heen. Na drie kwartier steken we de straat weer over, ondertussen links en rechts lastig gevallen door armoedig geklede verkopers, en gaan op een bankje zitten wachten. In die korte tijd schuiven er wel tien zwervers voorbij, graaiend in de vuilnisbakken. Wat een treurnis deze mensen.

Dan worden we geroepen. Ons busje is paraat. Met alleen ons tweëen stappen we in een oud barrel, met open dak, waar twee getatoeëerde dames voorin stappen en de microfoon gaan testen. Het systeem blijkt niet te werken, en ze vertellen ons dat ze two blocks met ons gaan rijden, naar een ander busje. Wij weten inmiddels zeker dat we aan alle kanten gepiepelt worden, maar we blijven dapper glimlachen. Een eindje verder worden we gesommeerd uit te stappen, en Bas checkt voor de zekerheid de locatie van z'n mes. We worden meegenomen door een door testosteron gedreven creep, die al rokend en stoer kijkend ons op de hoek van de straat laat wachten. Er gaan wat dollars van hand naar hand. Gelukkig zien we nu meer toeristen op diezelfde hoek van de straat ongemakkelijk rondkijken, dus we zijn niet alleen. Kwartiertje later worden we in een prima busje met duidelijke reclame ingeladen, en zitten Bas en ik opgelucht op een riant drie-zits bankje. Onze tourguide, een Australiër, een stuk gezelliger dan zijn "collega's", begint gelijk lekker vlot te kletsen door de microfoon. Op naar de hotspots!

Ruim twee uur later hebben we het huis van J.Lo, Jason Statham, Katy Perry, Larry King, Ryan Gosling en vele anderen gezien. Tof! Ook beweert de tourguide Kevin Bacon te zien rijden in een dikke bak, maar niemand van de overige passagiers kan dit bevestigen. De route is prachtig, door Beverly Hills, Hollywood Hills, Rodeo Drive, Mulholland Drive, kortom we hebben alles gezien. Ook vertelt de Australian een hoop geinige feitjes, zoals dat LA duizenden palmbomen heeft, maar geen enkele mét kokosnoot. Toch het geld waard achteraf. We worden op een andere plek afgezet, namelijk aan het andere eind van de Hollywood Boulevard, zodat je al wandelend de Walk of Fame kan bekijken. Er blijken duizenden sterren te zijn, dus we komen met mazzel een paar leuke bekenden tegen, maar ook een hele hoop onbekende namen. Ondertussen zijn we iets meer gewend aan alle mayham om ons heen, en lopen we redelijk zelfverzekerd terug naar onze auto, zigzaggend om de crazy people en junkies.

Met de auto rijden we terug naar onze safe haven Encino, we willen even bijkomen op de patio in onze airbnb. Heerlijk. Autorijden is hier namelijk een energievretende uitdaging, dus ik moet even bijtrekken. We besluiten met behulp van Yelp (een app met reviews over restaurant, hotels, etc uit je buurt) naar Green Olive te gaan, een health food restaurant vlakbij. En dan nu echt vlakbij, namelijk 5 minuten met de auto. We halen snel een kaartje voor onze moeders voor komende zondag, en kopen nog wat kleine souvenirs voor onszelf. Binnen gekomen in Green Olive komen we helemaal tot rust; wat een fijne tent. Lieve ober, prettige muziek en sfeerverlichting. We bestellen salades met wat vlees, en wat een feest is dat. Bas denkt dat zijn gerecht in zijn top 10 'lekkerste ooit' staat, en dan is de verhouding groente/ vlees niet erg Bassie style. Ook ik geniet ontzettend van mijn Israeli Quinoa salade met avocado en geroosterde kip. Omdat alles zo lekker is besluiten we ook samen een stukje chocoladetaart als toetje te nemen. Beste beslissing ooit! We zitten al aardig vol, maar we kijken elkaar toch vragend aan bij de laatste hap. Jij of ik? Bas drinkt ondertussen een glas 'Limo Nana', vers geperst limoensap met kruiden, en het smaakt als een virgin mojito. Jammie!

We cruisen rond 10 PM weer richting huis, maar doen wel even een paar blokjes om; er staan een paar prachtig (verlichte) huizen in de buurt, die we op de foto willen nemen. Ook is het uitzicht over hwy 101, waar we overheen rijden, erg cool. Rond 11 PM liggen we in bed, redelijk af maar wel exited voor morgen: Warner Bros tour én fietsen over Venice Beach!

Donderdag 7 mei 2015
Vanmorgen worden we een beetje weemoedig wakker: het is onze laatste dag vandaag. Het is echt een fantastische reis geweest, nog mooier dan we hadden kunnen vermoeden. Toch, we zijn van al dat reizen en avonturieren redelijk aan het eind van ons Latijn. Bas maakt zelfs al een top 3 van dingen waar we thuis weer van gaan genieten.  Kortom, het is goed geweest. En, we hebben vandaag nog! We checken tijdens het ontbijt om de minuut het trafficreport, want de spits is hier onvoorstelbaar ruk. We hoeven maar 20km, maar met een beetje pech ben je ruim een uur verder. Gelukkig, vanwege wat creatief navigatietalent van Bas, rijden we succesvol deels op parallelwegen naast de dieprode snelweg (volgens google maps) en zijn we precies op tijd bij de Warner Bros studios. Een soepele check-in, dus rond 10 AM zitten we in een bioscoopzaal naar een hele stoere introductiefilm te kijken van deze filmstudio. Wat een geschiedenis, wat een topfilms en -series hebben ze hier afgeleverd. Bas wordt er bijna emotioneel van. Onze tourguide, Vivianna, begeleidt ons naar een verlengd golfkarretje voor circa 12 personen, en off we go.

Twee uur later ook nu weer geweldige dingen gezien, hoewel Bas een stuk enthousiaster is dan ik. De set van Friends, heel veel Batman, Harry Potter en nagebouwde stadjes waar bekende scenes zijn gefilmd hebben we gezien, en ook een set in gebruik voor de serie Two Broke Girls. Wie het weet mag het zeggen ;)  Vivianna vertelt hier enthousiast hoe een sitcom wordt opgenomen, met strooit door de tour heen met leuke anekdotes over James Dean, Robin Williams en andere grote namen. Aan het eind worden we weer vakkundig door de giftshop geleidt, en kopen we de foto van ons op een green screen (uiteindelijk staan we gephotoshopt in de Batcave) en een WB petje voor Bas.

Ok, next! We rijden richting downtown, en bezoeken Union Station en Olvera Street. De eerste is een bijzonder mooi centraal station, bekend van talloze films. De tweede is een Mexicaans straatje, waar je doodshoofden, gekleurde gebreide tasjes en andere Mexicaanse prullaria kan kopen. We wandelen hier een uurtje rond, en pakken de auto naar Venice Beach. Natuurlijk zijn de snelwegen overvol, maar inmiddels krijg ik het rijden in LA door. Zal je altijd zien, op de laatste dag opeens helemaal in m'n element in deze craziness, alle regels doorhebbend, op tijd voorsorterend.. Hartstikke fijn. Rond 1.30 PM rijden we het straatje binnen waar ons Groupon fietsenverhuur zit, en er is iets aan de hand. Overal newstrucks, camera's, opgedofte reporters en een hoop publiek. Blijkt iemand recent (vandaag?) door de politie te zijn doodgeschoten, horen we later. Gelukkig geen rellen, wel een hoop boze burgers.

We halen onze beach cruisers op, en met een lekker zonnetje beginnen we aan de bike trail van Venice Beach naar Santa Monica Pier, ongeveer 10 km heen en weer. Een aanrader dit: een geasfalteerd breed fietspad, overal relaxte mensen, opgewekte straatverkopers, gezellige uitziende zwerverskampen onder de palmbomen, en vooral een geweldig breed zandstrand. Ook leuk om de (Baywatch) lifeguard strandhuisjes in het echt te zien, net als in de serie of film. Halverwege stoppen we voor lunch, en zitten in brede strandstoelen met voetjes in het zand onwijs te loungen. Wat een mazzel, dat zonnetje, want er was bewolking en zelfs regen voorspelt. We tellen onze zegeningen, alweer :) Santa Monica Pier lijkt verdacht veel op Santa Cruz, namelijk kermis en vertier. Skateboarders, straatmuzikanten, een hoop gezelligheid hier.

Rond 4 PM leveren we de fietsen weer in, en pakken de auto naar Encino. We bereiden ons voor op verkeersinfarcten, want de échte spits start meestal rond deze tijd, maar we doen 'slechts' 5 kwartier over onze 25 km naar huis. Wat wel scheelt is de carpoolstrook (baan 6 aan de linkerkant), waar alleen auto's met 2 passagiers of meer mogen rijden.

Zo, en dan nu koffers pakken, online inchecken, boarding passes printen en ons voorbereiden op een vrijdag in het vliegtuig. We vliegen morgenochtend 9 AM lokale tijd, en landen 5,5 uur later op Boston, daar inmiddels avond. Vanuit hier pakken we de nachtvlucht naar Amsterdam, ETA 8.30 's ochtends. Totale reistijd 13,5 uur, maar we zijn door alle tijdzones dus 24 uur verder. We zijn benieuwd naar deze jetlag.. Straks nog één keer bij Green Olive eten, met de groeten van (papa) Ton :) Thanks dad!